Opis:

Tym razem Magurka w wersji dla wygodnych, czyli trasa ul. Harcerską, niemalże w całości drogą asfaltową. Kto ma ochotę na takie „luksusy” na trasie, albo wybiera się z wózkiem, temu trasa przypadnie do gustu. Idziemy na Magurkę.

Dojeżdżamy do pętli autobusowej przy ul. Wyzwolenia, za którą znajduje się niewielki parking, a przy nim ustawiona tablica z opisem historii i legend związanych z Wilkowicami. My jedziemy dalej ul. Harcerską, mijając zaporę na Wilkówce, aż do sporego parkingu przy Wilczych Ścieżkach – trasach rowerowych. Parking jest miejscami dość nierówny, więc uwaga na zawieszenie i bywa błotnisty. Z parkingu roztacza się piękny widok na Skrzyczne. Dalej obowiązuje zakaz ruchu, jednakże ul. Harcerska jest drogą dojazdową do osiedla domków na Magurce, stąd trzeba tutaj uważać na ewentualne samochody, a ponadto wielu rowerzystów tędy wyjeżdża na szczyt.

Trasa pnie się praktycznie cały czas wyraźnie w górę, zdobywając wysokość licznymi serpentynami. Jedynie momentami droga lekko się wypłaszcza. Choć bywają mocniejsze podejścia, to nie jest bardzo stromo – wyjść na górę powinny bez problemu czterolatki, a także co bardziej zaprawione w bojach 3-latki, dla nich ewentualnie w odwodzie może przydać się nosidło. Bez problemu z trasą poradzą sobie wózki. Jedynie ostatnie może 100-200 m trasa wiedzie w terenie, pozostała część to cały czas asfalt. Potrzebna więc jest tylko kondycja, by wypchać wózek na górę.

Pierwsza połowa trasy wiedzie przez las. Po drodze mijamy kilka ławeczek, na których można odpocząć. Spotykamy też stacje Drogi Krzyżowej. W drugiej części trasa wiedzie wśród pojedynczych zabudowań, momentami w nieco bardziej otwartym terenie – tutaj warto odwrócić się za siebie, gdyż zaczynają się pojawiać widoki. Mijamy też ławki, niektóre z rzeźbionymi góralami, którzy są oznaką, że zbliżamy się do szczytu.

Gdy docieramy do rozwidlenia dróg, wybieramy tę biegnącą w lewo – tutaj wkrótce asfalt się kończy i idziemy ostatnią prostą do schroniska. Koniecznie zatrzymajmy się w miejscu, gdzie wychodzimy na otwartą przestrzeń – po lewej roztacza się wspaniały widok na Skrzyczne, Beskidy, a przy dobrej widoczności także na Tatry.

Unas oczywiście obowiązkowy postój w schronisku, obecnie jadalnia jest zamknięta, ale bufet cały czas prężnie działa, można zakupić ciepłe posiłki na wynos, a także napoje i drobne przekąski, można też skorzystać z toalety. Po odpoczynku i nacieszeniu się widokami na szczycie wracamy – aby nieco sobie urozmaicić trasę, idziemy zielonym szlakiem. Przecina on co jakiś czas ul. Harcerską, można więc łatwo wrócić na trasę asfaltową. Trzeba jednak uważać, by nie przegapić ostatniego skrzyżowania szlaku z drogą i wrócić na nim na asfalt – w przeciwnym wypadku szlak zielony powiedzie nas do ul. Wyzwolenia, którą spory kawałek będzie się trzeba wracać do parkingu. Zielony szlak jest mocno kamienisty i dość wąski, nadaje się więc jedynie dla podróżujących z nosidłem lub dziećmi idącymi samodzielnie.

INFORMATOR

Stopień trudności: 2/3

Nasz czas przejścia:    

Długość trasy: 7 km (w obie strony)

Suma podejść: 404 m

Plan:

Dojazd: Jedziemy ul. Żywiecką z Bielska-Białej, aż do skrzyżowania z sygnalizacją świetlną w centrum Wilkowic. Tutaj skręcamy w lewo w ul. Wyzwolenia. Jedziemy prosto aż do pętli autobusowej po lewej stronie – zaraz za nią skręcamy w ul. Harcerską. Jedziemy do końca – przed znakiem zakazu ruchu znajduje się po lewej parking.

Jeżeli jedziemy drogą ekspresową S1, wybieramy zjazd na Wilkowice, na rondach kierujemy się do Wilkowic, dojeżdżamy do sygnalizacji świetlnej (skrzyżowanie z ul. Żywiecką), gdzie kontynuujemy jazdę prosto (ul. Wyzwolenia), dalej jedziemy prosto aż do pętli autobusowej, za którą skręcamy w lewo w ul. Harcerską.

Dojeżdża tutaj też autobus z Bielska-Białej linii nr 2, przystanek Wilkowice Górne

Parking: spory parking, bezpłatny, przy Wilczych Ścieżkach z widokiem na Skrzyczne, GPS: 49°45’41.8″N 19°06’51.5″E ;
ewentualnie nieco niżej, przy pętli autobusowej, GPS: 49°45’31.1″N 19°06’47.4″E

Noclegi: Schronisko na Magurce oferuje 2-4 osobowe pokoje w cenach 45-60 zł za osobę, niektóre z łazienkami. Brak udogodnień dla dzieci typu łóżeczka, przewijaki itd.

Gastronomia:

Na małe co nieco można zatrzymać się w schronisku na Magurce. W menu standardowe dania schroniskowe, od placków ziemniaczanych, pomidorowej i fasoli po bretońsku po frytki i zapiekanki.

Polecamy Magurkę dla tych, którzy lubią zakończyć wycieczkę w góry przy ognisku. Przygotowane miejsca na ogniska aż zapraszają, żeby usiąść, ogrzać się przy ogniu i raczyć się samodzielnie upieczoną kiełbaską.

Regionalne smaki: Szczególnym smakołykiem, z którego Magurka słynie, niestety tylko sezonowym, są borówki. Zbocza tej góry porastają miejscami całe kobierce jagodowych krzaczków. Regionalne przysmaki mogą więc powstać w domu, z samodzielnie zebranych jagód: może pierożki, a może drożdżówka… Ciasto borówkowe można także kupić w schronisku.

Toalety: W schronisku, płatne (bilet z toalety można zachować jako voucher zniżkowy w bufecie)

Koszty wycieczki: brak; ewentualnie posiłki i/lub toaleta w schronisku

Atrakcje dla dzieci

Na dzieci na szczycie czekają wspomniani już drewniani górale.

Po prawej od wejścia do schroniska znajduje się tablica z ptasim zegarem – jakiego ptaka nasłuchujemy o danej godzinie?

Na szczycie czasem można spotkać pasące się krowy czy kozy, dla małych mieszkańców miasta może to się okazać całkiem niezłą atrakcją.

Atrakcyjne może okazać się też zbieranie borówek – konkurs, kto zbierze więcej, może przynieść obfite plony i pyszną nagrodę w domu, w postaci pachnącego lasem ciasta z jagodami.