Rezerwat i jezioro otoczone lasami i polami. Taki fragmencik nie zniszczonej, póki co, natury, choć blisko drogi. Dla pasjonatów. Wokół wyznaczono szlak turystyczny. Szkoda, że brakło pieniędzy lub chęci, by był jako tako utrzymany.

Należy do zlewni rzeki Obrzycy, z którą połączone jest sztucznym rowem otwartym. Jest ono pochodzenia polodowcowego z okresu zlodowacenia bałtyckiego. Leży na rozległym polu sandrowym utworzonym z piasków średnich i grubych. Jezioro zasilane jest głównie wodami wgłębnymi. Ma ono kształt rynny o kierunku wschód – zachód. Maksymalna głębokość jeziora wynosi 11,2 m, a przeciętna 5,0 m. Około 94% długości linii brzegowej porasta roślinność wodna, która łącznie zajmuje około 25% zwierciadła wody. Na terenie rezerwatu wyróżniono 5 zespołów roślin oczeretowych i szuwarowych oraz 6 zespołów roślin zanurzonych o liściach pływających. W strefach akumulacyjnych jeziora oraz w zachodnim jego końcu roślinność oczeretowa tworzy pło unoszące się na rozwodnionym mule. Przy północnym brzegu jeziora występują płaty rzadko spotykanej w Polsce ramienicy.

Dzikie jezioro w środku lasu, dostęp ograniczony.

Super widoki, warto zobaczyć

Ładne, dzikie jezioro